Het zat er al een tijdje aan te komen, maar in februari was het zover. Toen is het artikel gepubliceerd waarin ik vertel over de traditionele Chinese benadering van lichamelijke en geestelijke training. Voor het artikel heb ik drie mensen geïnterviewd die goed thuis zijn in het daoïsme: filosoof Jan Flameling, daoïst en trainer/therapeut René Goris en een van zijn eerste leerlingen Desiree Bardie.
Een tipje van de sluier? In het westen zijn we sterk geneigd om lichamelijke en geestelijke ontwikkeling los van elkaar te trainen. Daarbij krijgt cognitieve training verreweg de meeste aandacht. Terwijl we leren, vergeten we ons lichaam, en als we sporten, zijn we er met onze gedachten vaak niet bij.
Die scheiding van lichaam en geest is binnen het daoïsme ondenkbaar. Traditionele trainingsmethodes zoals Wudang fitness, yoga, taiji (tai chi), gongfu (kung fu), qigong (chi kung) en meditatie zijn bedoeld voor fysieke en mentale ontwikkeling tegelijkertijd. Ze zijn niet – zoals de meeste westerse sporten – ontwikkeld als een spelletje, of vanuit competitie of een schoonheidsideaal. Ze zijn speciaal ontwikkeld voor een fysiek en mentaal gezond, lang leven. Daarbij is er niet alleen aandacht voor het individu, maar vooral ook voor het individu binnen de wereld al geheel.
Een prachtige benadering van Healthy Ageing waar we in ons moderne, technologische tijdperk nog wat van kunnen opsteken.